Wat een flauwe kul. Ik ga echt niet de hele dag met een pen en papier door de slagerij lopen.

In 1994 werd het verplicht om in de slagerij een HACCP op te stellen. De naam werd al snel verbasterd tot hazup maar het is de afkorting van Hazard Analysis Critical Control Point.

De doelstelling was en is om ieder bedrijf zelf verantwoordelijk maar vooral bewust te maken voor het belang van voedselveiligheid in de dagelijkse praktijk.

Helaas ontstond er vanaf de meet veel weerstand. De gesprekken onder de slagers waren in de trend van: ik maak altijd goed schoon, en ik weet echt wel of mijn toonbank goed werkt. Over de inspectie : ze lopen te zeuren over een kapot tegeltje. Ze komen alleen maar bij ons controleren moet je gaan kijken bij die Turken en Marokkanen. De hele dag met een boekje rondlopen en een thermometer, alsof niets beters te doen heb.

We zijn nu bijna 30 jaar verder en nog steeds hoor ik dezelfde argumenten om niet aan de regels te willen voldoen. Voedselveiligheid is dan klaarblijkelijk niet het belangrijkste in je werk.

Wie wil er nu nog een auto kopen zonder waarschuwingslampjes voor temperatuur en oliepeil. Of een auto zonder airbags, veiligheidsgordels en zonder kreukelzones en ABS. Begin jaren negentig waren dit op de meeste auto’s nog geen standaard opties.

Het is echt leuk om weer eens in een heel oude Opel Kadet te rijden of zoals mijn eerste auto een Mini. Het is nostalgisch, het roept oude herinneringen op maar je voelt je niet veilig.

Is onze veiligheid belangrijker dan de veiligheid van onze klanten?

Is het niet een beetje dom om te wijzen naar anderen? Dit omdat je weet dat je zelf niet alles goed doet wordt er gewezen naar anderen die het nog slechter doen.

Wij zijn slagers en werken bij verschillende bedrijven. Wij kennen de regels wat betreft de Hygiënecode, en we werken volgens de normen van de inleners.